Katecheza II z cyklu "Filary duchowości dominkańskiej": Katechezy ADONAI w 2002-2003 roku wygłoszona przez Ojca Jakuba Gonciarza OP w dniu 8 listopada 2002.

Problem zachowywania rad ewangelicznych, które stanowią jeden z filarów duchowości dominikańskiej, będzie prawdopodobnie najtrudniej przełożyć na rzeczywistość ludzi świeckich. Zacznę więc od wyjaśnienia, czym są rady ewangeliczne.

Domowy Kościół jest integralną częścią Ruchu Światło-Życie przeznaczoną dla małżeństw. Jest to owoc poszukiwań Założyciela - ks. Franciszka Blachnickiego formacji dla chrześcijan realizujących swe powołanie w małżeństwie. Gdy rozrosły się oazy dla dzieci i młodzieży Założyciel szybko odkrył naglącą potrzebę opracowania takiej formacji, która co do formy, treści i duchowości odpowiadałaby potrzebom i możliwościom rodzin. Po spotkaniu z ruchem „Equipes Notre Dame” ks. Franciszek odkrył zbieżność celów i metod. Tam spotkał to, co można nazwać „duchowością małżeńską”.

Kiedy teolog zabiera się do pisania o mistyce łatwo przewidzieć osoby dramatu i schemat rozwoju wydarzeń. Objawiający się Bóg, wezwanie, nawrócenie, emocje religijne, akt wiary, otwartość na bliźniego, ewentualne spotkania w drodze do Emaus i wreszcie rozwiązanie eschatologiczne: ostateczne wypełnienie obietnicy trwałego zjednoczenia z Bogiem. Kiedy jednak za rozważania o mistyce zabiera się filozof religii, a na dodatek kapłan i zakonnik, można zacząć snuć przypuszczenia o nieprzewidywalności konkluzji.

Jerzy Gogola OCD
Karmelita bosy, wykładowca, dyrektor KID, autor wielu artykułów i ksiązek z dziedziny duchowości.
Traktowanie św. Edyty Stein jako mistyczki wcale nie jest czymś zupełnie nowym, aczkolwiek niezbyt częstym. Poruszenie więc problematyki mistyki w kontekście duchowości osoby, która nie jest powszechnie kojarzona z mistyką, stwarza możliwość uczynienia kolejnego kroku naprzód w kierunku zmiany raczej powszechnego, choć niesłusznego, myślenia o elitarności mistyki. Mistyka owszem jest elitarna, ale nie wynika to z jej natury.

We współczesnym świecie wielu ludzi odeszło od życia religijnego a nawet od wartości głęboko ludzkich. Tym ludziom trzeba pomóc w ich potrzebach duchowych, religijnych, które nieraz drzemią na dnie ich serca. Mogą to zrobić osoby żyjące i pracujące razem z nimi, mające na co dzień z nimi kontakt towarzyski a nawet przyjacielski. Tacy świadkowie Chrystusa muszą na wskroś żyć Bogiem, być Jego żywymi świadkami przez autentyczne myślenie i postępowanie przeniknięte Ewangelią.

RYS HISTORYCZNY
Na międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Lourdes w 1914 r. stwierdzono potrzebę utworzenia dla dzieci organizacji o profilu eucharystycznym. Po orędziu papieża Benedykta XV, wzywającym dzieci całego świata do modlitwy o pokój, Krucjata Eucharystyczna zostaje założona przez o. Bessier'sa TJ w 1916 r. jako organizacja dla dzieci w ramach Apostolstwa Modlitwy, prowadzonego przez Księży Jezuitów.

1. GŁÓWNE ZAŁOŻENIA
Wychowanie do miłosierdzia musi opierać się na trzech podstawowych prawach. Pierwsze z nich polega na stwierdzeniu faktu, że miłość miłosierna (caritas) jest drogą do doskonałości osobistej. Realizacja przykazania miłości zasadza się na wypełnieniu całego prawa moralnego, na przykazaniu miłości ?zawisło bowiem całe prawo i prorocy? (Mt 22,40) (1). Miłość miłosierna stanowi    jak wiemy istotny element miłości bliźniego integralnie związanej z miłością do Boga a dlatego współdecyduje o rozwoju doskonałości osobowej.

Formacja w Ruchu przebiega w dwojaki sposób:
w ciągu roku poprzez pracę w małych grupach (kręgach Domowego Kościoła) oraz
w czasie 15-dniowych rekolekcji letnich.
Celem formacji jest doprowadzenie do odkrycia i podjęcie swego powołania we Wspólnocie Kościoła. Na formację znaczący wpływ wywarły wydarzenia w życiu Kościoła, które przez ks. Franciszka były odczytywane jako "głos Ducha Świętego do Kościoła". Przykładem może być Sobór Watykański II, którego dokumenty inspirowały kolejne etapy formacyjne.

Aleksander Jacyniak SJ
Jezuita, rekolekcjonista, kierownik duchowy, autor artykułów i ksiązek o duchowości.

Ten sposób pogłębionego kontaktu ze Słowem Bożym nawiązuje mocno do klasycznego schematu modlitwy medytacyjnej, zaproponowanego przez św. Ignacego Loyolę w książeczce "Ćwiczenia Duchowe".

KONIECZNOśĆ FORMACJI LEKTORA DO POSŁUGI W LITURGII

WSTĘP
Istnieje konieczność formacji lektora do posługi w świętej liturgii. Przygotowanie to winno być przede wszystkim wewnętrzne (duchowe) i zewnętrzne (praktyczne).
Pierwsze przygotowanie - wewnętrzne zakłada formację przynajmniej w dwóch dziedzinach: biblijnej i liturgicznej.