Arcybiskup Stanisław Dziwisz
Metropolita Krakowski

Drodzy Bracia i Siostry!

1. Wkraczamy w kolejny Adwent w życiu wspólnoty Kościoła oraz w życiu każdego z nas. Słowo Adwent wpisało się głęboko w naszą chrześcijańską kulturę. Z czym nam się ono zwykle kojarzy? Adwent oznacza przyjście. Wspominamy i przeżywamy przyjście na świat Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Wkroczył On głęboko w dzieje człowieka, w konkretnym miejscu i czasie, aby odmienić nasz los. On się z tym losem pokornie utożsamił, by nas zbawić, to znaczy z obszarów zła, grzechu, śmierci i bezsensu wprowadzić w nową rzeczywistość – dobra, miłości i pełni życia.

Arcybiskup Józef Michalik
Metropolita Przemyski

Drodzy Bracia Kapłani, Drodzy Bracia i Siostry

Pierwsza niedziela adwentu zawiera wielką zachętę do czuwania, do gotowości zwrócenia uwagi na coś bardzo ważnego, co ma się wydarzyć a czego nie powinniśmy przeoczyć; Czuwajcie więc, bo nie wiecie kiedy czas ten nadejdzie... mówię wszystkim: Czuwajcie – zachęca św. Marek (13, 33 n.)

1. Dzisiejszą Uroczystością Chrystusa Króla Wszechświata kończymy rok liturgiczny. Jest to dobra okazja, aby przystanąć i dokonać refleksji nad tym co przeżyliśmy i tym co nas czeka. Aby móc to uczynić najprościej, skierujmy naszą uwagę na chleb. Zwykły chleb, który jest zarówno realnym pokarmem, jak i symbolem tego wszystkiego, czego człowiek oczekuje od Boga wypowiadając słowa: „Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”.

I. Kontynuacja podjętych inicjatyw, wynikających z zeszłorocznego programu duszpasterskiego
  1. Kluczowym zadaniem minionego roku była duszpasterska troska, by pogłębić refleksję na temat Eucharystii, dołożyć starań o wierność przepisom Kościoła w tej materii oraz pielęgnować modlitwę przed Najświętszym Sakramentem i troszczyć się o związek między Eucharystią a życiem codziennym.
  2. Pośród wielu zadań oraz dzieł podjętych i ożywionych w tym okresie w naszych parafiach na szczególną uwagę zasługuje dzieło Eucharystycznego Ruchu Młodych. Dzieło to stanowi wyjątkową okazję do zatroszczenia się o życie duchowe dzieci w okresie od pierwszej Komunii św. do rozpoczęcia ich przygotowywania do sakramentu bierzmowania. Podjęte dzieło należy zatem kontynuować i poszerzać jego zasięg oddziaływania w parafii.

Drugim wyzwaniem jest chleb. Ziemia, obdarzona przez Stwórcę cudowną zdolnością owocowania, posiada zasoby wystarczająco obfite i zróżnicowane, aby wyżywić wszystkich swoich mieszkańców, obecnych i przyszłych. Mimo to podawane do wiadomości dane na temat głodu na świecie są dramatyczne: setki milionów ludzi cierpią dotkliwie z powodu niedożywienia, każdego roku miliony dzieci umierają z głodu lub z przyczyn będących konsekwencją głodu.

Encyklika Ojca Świetego Benedykta XVI

28b) Miłość — caritas — zawsze będzie konieczna, również w najbardziej sprawiedliwej społeczności. Nie ma takiego sprawiedliwego porządku państwowego, który mógłby sprawić, że posługa miłości byłaby zbędna. Kto usiłuje uwolnić się od miłości, będzie gotowy uwolnić się od człowieka jako człowieka. Zawsze będzie istniało cierpienie, które potrzebuje pocieszenia i pomocy. Zawsze będzie samotność.

2443
Bóg błogosławi tym, którzy przychodzą z pomocą ubogim, a odrzuca tych, którzy odwracają się od nich: "Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie" (Mt 5, 42). "Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!" (Mt 10, 8). Jezus Chrystus rozpozna swoich wybranych po tym, co uczynili dla ubogich. Gdy "ubogim głosi się Ewangelię" (Mt 11, 5), jest to znak obecności Chrystusa.

SŁOWO BISKUPÓW POLSKICH NA TEMAT NIEKTÓRYCH PROBLEMÓW SPOŁECZNYCH

1. Jubileuszowe wyzwanie

Jubileusz 2000 lat Zbawienia, którego obchody zbliżają się do końca, nawiązuje do korzeni biblijnych i podejmuje wezwania nie tylko duchowe i religijne, lecz także społeczne na miarę potrzeb dzisiejszych czasów. Rachunek sumienia, który Kościół czyni z okazji Wielkiego Jubileuszu nakazuje podjąć odpowiednie inicjatywy w celu naprawienia krzywd i różnych form duchowego zniewolenia w naszej Ojczyźnie. Czynimy to w poczuciu obowiązku wobec Chrystusa, Kościoła i społeczeństwa, - nie w tym celu, by powiększać i tak dostatecznie duże rozgoryczenie społeczności, ale po to, by podbudować nadzieję i wskazać na nauczanie Kościoła.

14 ...Szczególne znaczenie zyskał w tym kontekście problem zadłużenia zagranicznego krajów ubogich. Gest wielkoduszności wobec tych ostatnich wpisywał się w logikę samego Jubileuszu, gdyż w swoim pierwotnym kształcie biblijnym był on właśnie czasem, w którym społeczność starała się przywrócić sprawiedliwość i solidarność w relacjach między ludźmi, zwracając wszystkim także odebrane wcześniej dobra materialne. Z satysfakcją obserwuję, że w ostatnim okresie parlamenty wielu państw wierzycielskich podjęły decyzje o istotnej redukcji zadłużenia dwustronnego, ciążącego na krajach najuboższych i najbardziej zadłużonych.

W służbie najmniejszym

28. Chciałbym zwrócić uwagę na jeszcze jeden aspekt, który w znacznej mierze przesądza o autentycznym uczestnictwie w Eucharystii celebrowanej we wspólnocie: chodzi o to, czy jest ona bodźcem do czynnego zaangażowania w budowę społeczeństwa bardziej sprawiedliwego i braterskiego. W Eucharystii nasz Bóg ukazał najwyższą formę miłości, zmieniając wszystkie kryteria panowania, które zbyt często dominują w ludzkich relacjach, i radykalnie potwierdzając kryterium służby: «Jeśli ktoś chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich» (Mk 9, 35).