Abp Józef Kowalczyk, Nuncjusz Apostolski w Polsce,
Homilia wygłoszona podczas Mszy św. dla Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich w Warszawie 7 listopada 1992 r.
Drodzy Bracia w Biskupstwie, Bracia w Kapłaństwie,
Umiłowani Bracia i Siostry w Chrzcie Świętym!
1."Bardzo się ucieszyłem w Panu" (Flp 4,10) - tymi słowami, będącymi echem słów św. Pawła i wyrazem mojej radości z dzisiejszego spotkania, rozpoczynam tę homilię. Po szczerej i otwartej rozmowie, razem uczestniczymy w ofierze eucharystycznej Jezusa Chrystusa. "Jest to Ofiara - przypomina Jan Paweł II - która daje nowe życie w Duchu Świętym. Jest to Ofiara, w której to nowe życie trwa w mocy Chrystusowego Zmartwychwstania.
Trwa i stale się odnawia z pokolenia na pokolenie" (homilia z 14.08.1991). Tu - podczas Eucharystii - najpełniej możemy się czuć "współobywatelami świętych i domownikami Boga" (Ef 2,19): braćmi w wyznawaniu tej samej wiary i przyjaciółmi, gromadzącymi się przy jednym stole eucharystycznym. To musi być podstawowe doświadczenie każdego z nas, jeśli chcemy w pełnej komunii uczestniczyć w misji Jezusa, żyjącego w Kościele.
2. Zacząłem tę homilię słowami św. Pawła, więc za nimi konsekwentnie powiem więcej: "Bardzo się ucieszyłem w Panu, że wreszcie rozkwitło wasze staranie o mnie" (Flp 4,10). Odczytuję bowiem to dzisiejsze spotkanie jako wyraz waszej troski o trwanie i wzrastanie w komunii Kościoła Powszechnego. "Powszechność Kościoła oznacza, z jednej strony, podstawową jedność, a z drugiej strony wielość i zróżnicowanie, które nie przeszkadzają jedności, ale nadają jej charakter "komunii". Wielość ta odnosi się do różnorodności posług, charyzmatów, form życia i apostolatu (...)" (List Kongregacji Doktryny Wiary z 28.05.1992 r.). W tym kontekście akcent dzisiejszego spotkania spoczywa nie na poszczególnych ruchach, lecz na waszym zjednoczonym wysiłku, wyrażonym przynależnością do Rady Ruchów. O poszczególnych ruchach, stowarzyszeniach, dziełach, drogach, wspólnotach w wielu miejscach i przy różnych okazjach wypowiadała się Stolica Apostolska, episkopaty i poszczególni biskupi.
Chcę dziś podkreślić wagę tej inicjatywy i struktury, jaką jest Rada Ruchów Katolickich. Chcę was zapewnić, że wasze działania leżą w sercu troski Kościoła i głęboko odpowiadają promocji jedności, która nie przeszkadza różnorodności, ale ją ubogaca (zob. tamże). Wyrazem troski Kościoła w Polsce względem Rady jest obecność biskupa Edwarda, który w imieniu episkopatu towarzyszy wam i wspiera wasze prace. Przywołam w tym miejscu także fakt, że przewodniczący tej Rady, biskup Bronisław, został powołany przez Ojca Świętego na stolicę biskupią we Włocławku.
3. Odczytując do końca słowa św. Pawła z pierwszego czytania, chcę, abyście usłyszeli jeszcze raz: "Mówię zaś to bynajmniej nie dlatego, że pragnę daru, lecz pragnę owocu (…)" (Flp 4,17). Tego oczekuje od was wspólnota Kościoła: w tym miejscu i na tym polu, które należy do waszego charyzmatu i powołania. Tego oczekuje od was Ten, który powołuje i naznacza zadania. Wiele mówiliśmy na ten temat w pierwszej części dzisiejszego spotkania. Teraz chcę jednak powtórzyć najważniejsze wyzwania, jakie stawia przed nami zmieniająca się sytuacja świata i Polski. Trzeba pamiętać, jak ważne jest, aby ten, który głosi Chrystusa, ciągle pogłębiał swoją osobistą wiarę. Ten, który chce służyć innym, musi być merytorycznie przygotowany do pracy. Trzeba zachować odpowiednią proporcję między formacją wewnątrz ruchu, a jego apostolstwem. Nie można zapominać, że w okresie zmian szczególnie zagrożona jest młodzież i ludzie ubodzy. Nie można w końcu lekceważyć środków masowego przekazu, jako sposobów docierania do szerokich kręgów społeczeństwa. Dla dopełnienia tego obrazu należy dodać to szczególne zobowiązanie dla ruchów, jakim są prace Drugiego Synodu Plenarnego
4. W poszukiwaniu sposobów owocnego działania może pomóc dzisiejsza ewangelia, która wskazuje na trzy istotne elementy: wierność nawet w małych rzeczach, odpowiedzialność za powierzone zadania oraz jednoznaczność i czytelność w oddaniu się na służbę naszemu Panu, Jezusowi Chrystusowi. Od tego zależy czystość i skuteczność naszego świadectwa w życiu społecznym.
5. W liście, w którym zaproszono mnie na to spotkanie, zaznaczono, że w spotkaniu będą uczestniczyć główni liderzy ruchów i stowarzyszeń. Zwracam się więc do was, jako do odpowiedzialnych za poszczególne ruchy: przekażcie posłanie dzisiejszego spotkania swoim współpracownikom i członkom ruchów. Powiedzcie im po raz kolejny, jak bardzo ważną spełniają rolę. Przekażcie im słowa zachęty i nadziei w trudnościach. Powtórzcie im z wiarą słowa św. Pawła: "Nie pragnę daru, pragnę owocu, który wzrasta na wasze dobro" (Flp 4,17). I pamiętajcie, że "Bóg według swego bogactwa zaspokoi wspaniale w Chrystusie Jezusie każdą waszą potrzebę" (Flp 4,19). Amen
Źródło: Pr. zbiorowa pod red A. Schulza: Apostołowie nowego tysiąclecia. O roli i zadaniach ruchów w Kościele i społeczeństwie, Warszawa 2000
