"Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch" (1 Kor 12,4)

Drodzy Bracia i Siostry,
Uczestnicy I Kongresu Ruchów Katolickich w Warszawie,

1. Niezwykły rozkwit ruchów i stowarzyszeń katolików świeckich w Kościele jest jednym z wielkich znaków czasu, który trzeba ciągle na nowo odczytywać. Ujawnia się w nim olbrzymie bogactwo charyzmatów, autentyczne pragnienie świętości i gotowość radykalnego poświęcenia na służbę Ewangelii pośród wielu katolików świeckich - kobiet i mężczyzn, a zwłaszcza młodzieży. Zwykło się mówić dzisiaj o nowej wiośnie zrzeszeń w Kościele. Budzi to słuszne nadzieje w perspektywie Jubileuszu Roku 2000. Jest to dar Ducha Świętego dla Kościoła w naszych czasach, którego nie wolno zmarnować. Dzisiaj odnowa Kościoła przebiega w znacznej mierze tą właśnie drogą. Tą drogą przebiega też odnowa małżeństw i rodzin chrześcijańskich, o czym należy pamiętać przede wszystkim w tym roku, który obchodzony jest w Kościele jako Rok Rodziny.

2. Kongres Wasz ma szczególną wymowę. Po latach, kiedy ludzie wierzący w Polsce byli pozbawieni prawa do posiadania własnych organizacji, kiedy trzeba było działać w ukryciu, narażając się nierzadko na szykany i represje ze strony państwa ateistycznego, nadszedł tak długo oczekiwany czas wolności stowarzyszeń. Otwarło się dla Kościoła bardzo ważne i nowe poniekąd pole działania. Trzeba w tej dziedzinie nadrabiać wiele zaległości, trzeba się wiele uczyć i zdobywać nowe doświadczenia, a dotyczy to nie tylko świeckich, ale także duszpasterzy.
Dlatego napawa mnie radością rozkwit ruchów i stowarzyszeń katolickich w mojej Ojczyźnie, i to zarówno tych o charakterze międzynarodowym, ogólnokościelnym, jak i tych rodzimych, wyrosłych na gruncie naszych polskich doświadczeń i jakże bogatych tradycji religijnych. Wasz Kongres najlepiej świadczy o tym, że jest Was w Polsce wielu, a pomimo tej wielości i różnorodności, stanowicie jedno we wspólnocie Waszych Kościołów diecezjalnych i parafii, zgodnie ze słowami Apostoła: „Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne są też rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich” (1 Kor 12, 4-6). O tej właśnie jedności chcecie dać świadectwo w czasie tego Kongresu. Chcecie się wzajemnie lepiej poznać, dokonać wymiany doświadczeń, pragniecie podjąć wspólną refleksję nad Waszym miejscem i zadaniami w Kościele i społeczeństwie.

3. I Kongres Ruchów Katolickich w Warszawie odbywa się w ścisłej łączności z trwającym obecnie Synodem Plenarnym. To również ma swoją wymowę. Synod Plenarny jest wielkim i ważnym przedsięwzięciem Kościoła w Polsce. Jest on niewątpliwie darem Ducha Świętego na te czasy epokowych przemian, które domagają się od Kościoła jako całości i od każdego poszczególnego chrześcijanina wysiłku szukania nowych dróg ewangelizacji. Szerzy się bowiem proces sekularyzacji i religijnego zobojętnienia, któremu trzeba przeciwstawić radykalne świadectwo życia Ewangelią w świecie. Poprzez ten Kongres pragniecie dać swój własny i specyficzny wkład we wspólne dzieło Synodu Plenarnego. W tym wielkim dziele nie może Was zabraknąć! Prace i zadania Synodu musicie podejmować jako swoje własne, z poświęceniem i zaangażowaniem: „Res nostra agituj”. Wyrazi się w tym, w sposób konkretny, Wasz autentyczny „zmysł kościelny” (sensus Ecclesiae) i żywy duch kościelnej komunii.

4. Cieszy mnie udział w tym Kongresie także Księży Biskupów. Zadaniem Pasterzy Kościoła jest życzliwe zainteresowanie, zachęta, pobudzanie inicjatywy, a także stwarzanie dogodnych warunków, aby ruchy i stowarzyszenia katolików świeckich mogły się pomyślnie rozwijać. Ale nie mniej ważnym zadaniem Biskupów jest także roztropne czuwanie, kierowanie ich rozwojem, obiektywna ocena i weryfikacja ich programów oraz działania, według słów św. Pawła: „Ducha nie gaście (...) Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie!” (1 Tes 5, 19-21). Znaczną pomocą mogą być tutaj praktyczne kryteria, jakie sformułowałem w adhortacji posynodalnej „Christifideles laici” (n. 30).
Wiem, ile wysiłku wkładacie, drodzy Bracia w posługiwaniu biskupim, w odbudowę tak potrzebnej dla życia Kościoła struktury grup, wspólnot, stowarzyszeń i ruchów katolickich. Napełniają mnie szczególnym zadowoleniem Wasze wysiłki zmierzające do wskrzeszenia Akcji Katolickiej, której apostolstwo jest zawsze tak bardzo związane z apostolstwem hierarchicznym. Nowe czasy otwarły przed Kościołem w Polsce nową epokę, także na polu tzw. apostolstwa zrzeszeń. Jest to nowa szansa, ale także nowe zadanie - również dla Pasterzy.
Kończąc to krótkie przesłanie, pragnę zapewnić, iż swoimi modlitwami towarzyszę pracom I Kongresu Ruchów Katolickich w Warszawie. Życzę, aby Kongres ten przyniósł wiele dobrych owoców dla życia Kościoła w Polsce, a wszystkim jego Uczestnikom i Organizatorom z serca błogosławię: w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.

Jan Paweł II Papież
Watykan, dnia 31 maja 1994



Źródło: Pr. zbiorowa pod red A. Schulza: Apostołowie nowego tysiąclecia. O roli i zadaniach ruchów w Kościele i społeczeństwie, Warszawa 2000