Maj-czerwiec 2006

Wielkim bogactwem chrześcijaństwa są ruchy kościelne i nowe wspólnoty, powstałe w większości po Soborze Watykańskim II. Jan Paweł II, który poświęcił im wiele uwagi i troski pasterskiej, nazwał ruchy «jednym z darów Ducha Świętego naszej epoki». W Liście apostolskim «Novo millennio ineunte», ogłoszonym na zakończenie Jubileuszu Roku 2000, napisał, że dla komunii kościelnej bardzo ważne jest popieranie «różnych form zrzeszania się, zarówno tradycyjnych, jak i nowszych ruchów kościelnych, ponieważ nadają one Kościołowi żywotność, która jest darem Bożym i przejawem prawdziwej 'wiosny Ducha'. Jest oczywiście konieczne, aby stowarzyszenia i ruchy, zarówno w Kościele powszechnym, jak w Kościołach partykularnych, działały w pełnej harmonii ze wspólnotą kościelną i okazywały posłuszeństwo miarodajnym wskazaniom pasterzy» (n. 46).
Do tych myśli i wskazań nawiązywał II Światowy Kongres Ruchów Kościelnych i Nowych Wspólnot, który odbywał się od 31 maja do 2 czerwca w Rocca di Papa pod Rzymem. Uczestniczyło w nim ponad 300 delegatów z całego świata, przedstawiciele krajowych episkopatów i dykasterii Kurii Rzymskiej.
Na rozpoczęcie bp Josef Clemens, sekretarz Papieskiej Rady ds. Świeckich, która zorganizowała kongres, odczytał przesłanie Benedykta XVI do jego uczestników. «Ruchy kościelne i nowe wspólnoty - napisał Papież - są dziś jasnym znakiem piękna Chrystusa i Kościoła, Jego Oblubienicy. Należycie do żywej struktury Kościoła, który jest wam wdzięczny za zaangażowanie misyjne, za rozwijaną coraz bardziej formację rodzin chrześcijańskich, za opiekę, jaką otaczacie w waszych środowiskach powołania do kapłaństwa służebnego i życia konsekrowanego».
W przemówieniu powitalnym przewodniczący Rady abp Stanisław Ryłko powiedział: «Reprezentujecie tutaj bardzo liczne ruchy, które wielkodusznie, radośnie i z pasją służą już na wszystkich kontynentach misji Kościoła i są konkretnym wyrazem wspaniałego bogactwa charyzmatów w Kościele naszych czasów, a także wyraźnym przesłaniem nadziei». Abp Stanisław Ryłko przypomniał też, że inicjatorem pierwszego kongresu był Jan Paweł II, który w 1998 r. zaprosił przedstawicieli wszystkich ruchów i wspólnot do Rzymu.
Referat wprowadzający do refleksji nad tematem kongresu: «Pięknie jest być chrześcijaninem i ukazywać to innym», wygłosił metropolita wiedeński kard. Christoph Schonborn, a po południu odbyła się dyskusja panelowa, w której głos zabrali: Alba Sgariglia (Ruch Focolari), Kiko Arguello (Droga Neokatechumenalna), Giancarlo Cesana (Komunia i Wyzwolenie), Patti Gallagher Mansfield (Katolicka Odnowa Charyzmatyczna), o. Laurent Fabre (Wspólnota „Chemin Neuf”) i Jean Vanier (Wspólnota Arka).
W drugim dniu obrad główną konferencję wygłosił metropolita Quebecu kard. Marc Ouellet. Natomiast w dyskusji panelowej na temat: «Ukazywać piękno Chrystusa we współczesnym świecie», wypowiadali się ks. Bernard Perioud (Wspólnota Emanuel), bp Fouad Twal (biskup pomocniczy Jerozolimy), Luis Fernando Figari (Ruch Życia Chrześcijańskiego) oraz Andrea Riccardi (Wspólnota św. Idziego), który mówił o przeżywaniu piękna chrześcijaństwa w środowiskach naznaczonych przemocą i ubóstwem.
Ostatni dzień obrad otworzył patriarcha Wenecji kard. Angelo Scola. Jego wystąpienie poświęcone było miejscu i roli ruchów we wspólnocie Kościoła. Podsumowując trzydniowe obrady, abp Stanisław Ryłko stwierdził, że członkowie ruchów muszą być świadkami Chrystusa dla tych, którzy Go nie znają, oraz dla chrześcijan oziębłych w wierze.
Zwieńczeniem kongresu było światowe spotkanie nowych ruchów i wspólnot z Papieżem na placu św. Piotra w sobotę 3 czerwca, w wigilię uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Benedykt XVI przewodniczył uroczystym Nieszporom, w których uczestniczyło 450 tys. wiernych. Na początku liturgii Ojca Świętego powitał w imieniu zebranych abp Stanisław Ryłko. «Ruchy i nowe wspólnoty - powiedział - przybyły tu, aby jeszcze raz powiedzieć Następcy Piotra: Jesteśmy gotowi do misji! Kościół może na nas liczyć! Papież i biskupi mogą na nas liczyć!» Następnie odczytany został list Chiary Lubich. Założycielka Ruchu Focolari przypomniała w nim spotkanie z Janem Pawłem II w 1998 r., które, jak stwierdziła, było dla ruchów ważnym etapem w drodze do kościelnej dojrzałości. Psalmy i kantyki Nieszporów były przeplatane rozważaniami Andrei Riccardiego - założyciela Wspólnoty św. Idziego, Kika Arguella - założyciela Drogi Neokatechumenalnej, oraz ks. Juliana Carrona - przełożonego ruchu Komunia i Wyzwolenie. Nawiązując do słów psalmu zapowiadającego odbudowę świątyni jerozolimskiej, Kiko Arguello mówił o odbudowie współczesnego Kościoła przez nową ewangelizację, przy współpracy świeckich i duchownych, Kościoła charyzmatycznego i Kościoła instytucjonalnego. Homilię podczas Nieszporów wygłosił Benedykt XVI.
Na zakończenie liturgii głos zabrali przedstawiciele ruchów i wspólnot Patti Gallagher Mansfield z Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej i Luis Fernando Figari, założyciel Ruchu Życia Chrześcijańskiego, którzy podziękowali Papieżowi za spotkanie. «Oddajemy się całkowicie na twoją służbę w nowej ewangelizacji - powiedziała Patti Gallagher Mansfield - bo to nie my mamy głosić, ani ruchy, ani nasze wspólnoty, ani nasze dzieła. Nie, to nie my mamy być głosicielami, lecz Jezus Chrystus jako Pan i my jako Jego słudzy, z miłości do Jezusa».
Następnego dnia, w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, Benedykt XVI przewodniczył Eucharystii na placu św. Piotra. Wzięło w niej udział wielu uczestników II Światowego Spotkania Ruchów i Wspólnot Kościelnych. Ojciec Święty wygłosił homilię i rozważanie przed modlitwą «Regina caeli».
Poniżej zamieszczamy papieskie przesłanie do uczestników kongresu oraz homilie i rozważanie wygłoszone podczas liturgii na placu św. Piotra.

Tekst za L’Osservatore Romano - wydanie polskie, nr 8/2006

List KEP w sprawach społecznych

O ŁAD SPOŁECZNY DLA WSPÓLNEGO DOBRA
LIST SPOŁECZNY EPISKOPATU POLSKI

Społeczna misja Kościoła – Spory społeczno-polityczne i konieczność ich przezwyciężenia – Doświadczenie solidarności – Potrzeba nawrócenia i dialogu – Refleksja nad językiem – Istota polityki – Fundamenty ładu społecznego – Ład instytucjonalny państwa – Mądrościowy wymiar polityki – Wezwanie do modlitwy i zaangażowania

Więcej…

Dokument Końcowy Synodu Biskupów

 „Młodzi, wiara i rozeznawanie powołania”

Wprowadzenie

Wydarzenie synodalne, które przeżyliśmy

1. „Wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało, i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze, młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcy – sny” (Dz 2,17, por. Jl 3, 1). Oto, czego doświadczyliśmy podczas tego Synodu, podążając razem i słuchając głosu Ducha Świętego. Zadziwił nas On bogactwem swoich darów, napełnił swoją odwagą i mocą, by przynieść światu nadzieję.

Więcej…

Konferencja Episkopatu Polski

Wytyczne pastoralne do adhortacji
Amoris Laetitia

Wstęp

Sakrament małżeństwa oraz bliższe i bezpośrednie przygotowanie do tej formy wspólnotowego życia były zawsze i nadal pozostają w centrum działań pasterzy Kościoła. Dlatego z należną uwagą i staraniem przyjmujemy posynodalną adhortację apostolską papieża Franciszka Amoris laetitia, która jest wyrazem jego zatroskania o zdrową kondycję miłości małżeńskiej w rodzinie.

Więcej…