Ruch dla Lepszego Świata jest posłany do wszystkich – potrzebuje więc i angażuje również dzieci. Nie ma wydarzenia parafialnego, w którym nie byłyby one zaangażowane dzieci obserwując dorosłych wzrastają w świadomości, że parafia to wspólnota, której one są potrzebne. W parafii, gdzie jest Ruch dla Lepszego Świata, dzieci mogą realizować swoją potrzebę „bycia dla innych”, szukają więc swego miejsca we wspólnotach tu działających (np. Oaza, Kółko Misyjne, Krucjata Eucharystyczna, Dziewczęca Służba Maryjna, Ministranci, Harcerstwo itp.). Rozpoznając charyzmat danej wspólnoty i własne predyspozycje, wchodzą do niej, by się realizować, a tym samym służyć parafii jako wspólnocie. Wzrastają więc i zdobywają świadomość wspólnotową. Coraz lepiej rozumieją, że przynależeć do parafii, tzn. uczestniczyć aktywnie w celebrowaniu Eucharystii przez podejmowanie posług właściwych dla swego wieku, ale to też dzielenie się swoją młodzieńczą radością z innymi przez bezinteresowną służbę: uczestnictwo w pielgrzymkach, wydarzeniach kulturalnych, odwiedzinach chorych czy opiece nad niepełnosprawnymi.
W trakcie działań wzrasta poczucie aktywnej przynależności dzieci do wspólnoty parafialnej. Wzrost ten zauważa się nie tylko w zaufaniu i szacunku w stosunku do rówieśników i starszego pokolenia, ale w fakcie, że wielu młodych, dzieci, dorosłych, oddalonych - przyłącza się do wspólnej drogi: czują się faktycznie jako integralna część Kościoła. Jako lud w drodze, Kościół jest bardziej dostępny dla ludzi i bardziej im bliski, dlatego włączają się do niego wszyscy. Doświadczenie uczy, że jesteśmy wzywani, powoływani, aby wspomagani przez celebrowanie Eucharystii, wzajemnie sobie służyć. Ważną rzeczą jest to, że wszyscy czujemy tę przynależność.
Osobnym rozdziałem jest uczestnictwo dzieci w życiu rodzinnym. Troska rodziców o ich wychowanie moralne, własny przykład małżonków, stawianie wymagań, szacunek dla dzieci jako przedstawicieli przyszłego pokolenia – zaowocują w bardzo krótkim czasie stosunkiem do rodziców, dziadków, bliźnich, poczuciem odpowiedzialności za ludzi starszych, chorych, samotnych, nieporadnych życiowo.