Wprowadzenie

Apostolstwo członków ruchów oraz stowarzyszeń katolickich jest realizowane poprzez styl życia oraz konkretne działania, które można nazwać programem apostolskim. Formacja prowadzona w ruchach zmierza do tego, aby każde nasze działanie stawało się apostolskie, było pełnieniem woli Ojca, przemieniało świat od wewnątrz dzięki jego uświęceniu.

 

Podstawowe zaangażowania człowieka świeckiego obejmują życie w rodzinie, lub samotność z Bogiem, pracę zawodową oraz odpoczynek. I te działania winny zostać przekształcone w apostolstwo tak, aby były naszym świadectwem wiary i miłości. Ta podstawowa forma naszego apostolstwa, oddziaływania na innych przez świadectwo naszego życia, jest ubogacona bardziej świadomie podjętymi działaniami rozpoznanymi jako osobisty lub wspólnotowy program apostolski.

Każdy z członków wspólnoty sam rozpoznaje działania apostolskie, które pragnie realizować i podejmuje decyzje, że to właśnie one będą szczególnie przez niego realizowane jako jego osobisty program apostolski. Wszystkie punkty podjętego programu, powinny być indywidualnie i szczegółowo opracowane, bowiem sposób realizacji poszczególnych działań musi uwzględniać zarówno niepowtarzalny kontekst w jakim są one podejmowane, jak również posiadane talenty i możliwości.

Niektóre z programów można realizować indywidualnie, inne wymagają współpracy wielu osób. Do wykonania programów apostolskich można zapraszać osoby spoza naszych ruchów, część sympatyków oczekuje od nas takiej sugestii.

Przedstawione poniżej propozycje działań apostolskich, w poszczególnych obszarach naszych zaangażowań, w zasadniczej swej treści są opisem tego, co już podejmują członkowie ruchów.

Każdy kto będzie bardziej świadomie podejmował apostolstwo w swoim życiu, może wybrać z zaproponowanych działań te, które on uważa za ważne i możliwe do zrealizowania. Niektóre aktywności można podjąć na czas określony, np. na od 3 do 6 miesięcy, a inne na okres dłuższy lub na całe życie.

Spis działań ruchów został opracowany na podstawie apostolstwa kilkudziesięciu ruchów i stowarzyszeń działających na terenie Polski.

Materiały zebrał i zredagował o. Adam Schulz SJ, przewodniczący Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich, któremu pomagali członkowie Zespołu Koordynującego ORRK. Książka powstała w związku z IV Ogólnopolskim Kongresem Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich, który odbył się 14 czerwca 2014 r.

*  *  *  *  *  *

Specyfika apostolstwa świeckich w ruchach

Podstawową formą apostolstwa w ruchach i stowarzyszeniach katolickich jest apostolstwo podejmowane indywidualne przez poszczególnych członków ruchów.

Sobór Watykański II w Dekrecie o Apostolstwie Świeckich nr 16 stwierdza: „Apostolstwo indywidualne wypływające obficie ze źródła życia prawdziwie chrześcijańskiego (por. J 4,14) jest początkiem i warunkiem każdego apostolstwa świeckich, także zbiorowego, i nie można go niczym zastąpić.

Do tego rodzaju apostolstwa zawsze i wszędzie pożytecznego, a w niektórych okolicznościach jedynie właściwego i możliwego, są wezwani i zobowiązani wszyscy świeccy każdego stanu, nawet jeżeli brakuje im okazji czy możliwości współpracy w stowarzyszeniach.

Wiele jest form apostolstwa, przez które świeccy budują Kościół, uświęcają świat i ożywiają go w Chrystusie.

Szczególną formą indywidualnego apostolstwa, a także najwłaściwszym dla naszych czasów znakiem, ukazującym Chrystusa żyjącego w swoich wiernych, jest świadectwo całego życia świeckiego wypływającego z wiary, nadziei i miłości. Natomiast przez apostolstwo słowa, konieczne bezwzględnie w niektórych okolicznościach, świecy głoszą Chrystusa, wyjaśniają Jego naukę, rozszerzają ją, każdy według swego stanu i wiedzy, oraz wiernie ją wyznają.

Współpracując nadto jak obywatele tego świata w sprawach odnoszących się do budowania porządku doczesnego i kierowania nim, świeccy powinni szukać w życiu rodzinnym, zawodowym, kulturalnym i społecznym w świetle wiary wyższych motywów działania - i przy sposobności, okazywać je innym - świadomi, że tak stają się współpracownikami Boga Stwórcy, Odkupiciela i Uświęciciela oraz przynoszą Mu chwałę.

Wreszcie niech świeccy swoje życie ożywiają miłością i w miarę możności wyrażają to w czynach (AA 16).

Skuteczność czynów apostolskich zależy od osobistego związku chrześcijanina z Chrystusem. To Chrystus jest źródłem i początkiem apostolstwa.

We wspomnianym już wyżej Dekrecie czytamy: Skoro Chrystus przysłany przez Ojca jest źródłem i początkiem całego apostolstwa Kościoła, jest rzeczą oczywistą, że owocność apostolstwa świeckich zależy od ich żywotnego zjednoczenia z Chrystusem według słów Pana: «Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić» (J 15,5) [...]”.

Tylko dzięki światłu wiary i rozważaniu słowa Bożego każdy może zawsze i wszędzie rozpoznać Boga, w którym «żyjemy, poruszamy się i jesteśmy» (Dz 17,28), szukać Jego woli w każdym wydarzeniu, widzieć Chrystusa we wszystkich ludziach, czy bliskich, czy dalekich, wydawać słuszny sąd o prawdziwym znaczeniu i wartości spraw doczesnych, tak samych w sobie, jak i w odniesieniu do celu człowieka.(AA 4)”

Formacja w ruchach i stowarzyszeniach zmierza do tego, aby każde nasze działanie stawało się apostolstwem. Uczymy się, więc przechodzenia od zwykłego ludzkiego działania, do podejmowania różnych prac, które stają się apostolstwem.    Jest to proces, który zmienia nasze rozumienie działania Boga, podejście do świata, a także myślenie o naszym życiu i zaangażowaniu.

W tej przemianie ważne jest nie tylko otwarcie się na Boga, ale również na wspólnotę Kościoła, tak aby nasze działanie nie było tylko jednostkową aktywnością, ale zaangażowaniem podejmowanym indywidualnie jednak we wspólnocie i ze wspólnotą.

Aby dokonywała się przemiana zwykłych naszych czynności w apostolstwo, niektóre z nich powinny być podejmowane bardziej świadomie otwierając się, na współpracę z Bogiem oraz na wspólnotę Kościoła. Skupienie się na wybranych działaniach apostolskich pomaga nam przemieniać całe nasze życie w życie apostolskie.

Według Konstytucji Dogmatycznej o Kościele: „Natomiast zadaniem ludzi świeckich, z tytułu właściwego im powołania jest szukanie królestwa Bożego, przez zajmowanie się sprawami świeckimi i kierowanie nimi po myśli Bożej. Żyją oni w świecie, to znaczy pośród wszystkich razem i poszczególnych spraw i zadań świata, i w zwyczajnych warunkach życia rodzinnego i społecznego, z których utkana jest ich egzystencja. Tam powołuje ich Bóg, aby pełniąc właściwą sobie misję, kierowani duchem ewangelicznym, jak zaczyn od wewnątrz niejako przyczyniali się do uświęcenia świata i tak przede wszystkim świadectwem życia, promieniując wiarą, nadzieją i miłością ukazywali innym Chrystusa" (LG 31 ).

Poprzez naszą apostolską aktywność przemieniamy świat, otwieramy go bardziej na działanie Boga, wprowadzamy weń więcej miłości, prawdy, uczciwości, nadziei. Dzięki zjednoczeniu z Chrystusem uwalniamy świat wokół nas od zła, poprzez tworzenie dobra. W ten sposób radzimy sobie też z nędzą, niesprawiedliwością oraz zakłamaniem.

„Wszystkie bowiem ich uczynki, modlitwy i apostolskie przedsięwzięcia, życie małżeńskie i rodzinne, codzienna praca, wypoczynek ducha i ciała, jeśli odbywają się w Duchu, (..) stają się duchowymi ofiarami, miłymi Bogu przez Jezusa Chrystusa, (1 P 2,5). Ofiary te są składane z największą czcią Ojcu podczas celebrowania Eucharystii wraz z ofiarą Ciała Pańskiego. W ten sposób ludzie świeccy (...) właśnie świat uświęcają dla Niego" (LG 34).

Dążymy do tego, aby apostolstwo w ruchach było apostolstwem wspólnotowym zarówno wtedy, kiedy jest realizowane indywidualnie, jak i wtedy, kiedy jest podejmowane wspólnie z innymi członkami wspólnoty, z ludźmi spoza naszego ruchu, lub poprzez moją rodzinę, czy parafię.

„Wierni jako jednostki powołani są do prowadzenia apostolstwa w różnych warunkach swego życia; powinni jednak pamiętać, że człowiek ze swojej natury jest istotą społeczną i że podobało się Bogu połączyć wierzących w Chrystusa w jeden Lud Boży (por. 1 P 2,5-10) i w jedno ciało (por. 1 Kor 12,12). Apostolstwo zespołowe w sposób uprzywilejowany odpowiada potrzebom wiernych, tak ludzkim, jak i chrześcijańskim, a równocześnie ukazuje znak wspólnoty i jedności Kościoła w Chrystusie, który powiedział: «Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich» (Mt 18,20). Dlatego wierni winni prowadzić apostolstwo, łącząc się we wspólnym działaniu. Niech będą apostołami tak w swoich wspólnotach rodzinnych, jak i w parafiach i diecezjach, które same wyrażają wspólnotowy charakter apostolstwa, a także w wolnych zrzeszeniach, które postanowili zorganizować.

Apostolstwo zespołowe ma wielkie znaczenie także przez to, że czy to we wspólnotach Kościoła, czy to różnych środowiskach, wymaga często działania wspólnego. Stowarzyszenia założone dla wspólnych działań apostolskich podtrzymują bowiem swoich członków i formują ich do apostolstwa, a ich pracę apostolską odpowiednio ustawiają i kierują nią, tak by można było spodziewać się stąd o wiele obfitszych owoców niż gdyby każdy działał pojedynczo” (AA 18).

 

Zaangażowanie  apostolskie  Ruchów

 

1. Rodzina

Działania na rzecz rozwoju własnej rodziny, pomocy innym rodzinom, w tym dysfunkcyjnym

- Ukazywanie piękna i wartości życia małżeńskiego oraz rodzinnego - świadectwo życia rodzin.

- Wspólna modlitwa małżonków i w rodzinie oraz  jej propagowanie.

- Podejmowanie systematyczne różnych form „dialogu małżeńskiego” oraz propagowanie go wśród innych małżeństw.

- Modlitwa w intencji rodzin.

- Wspólne obchodzeniem świąt kościelnych oraz rodzinnych.

- Dbanie o podtrzymywanie tradycji rodzinnych.

- Formacja prorodzinna dzieci oraz młodzieży.

- Zakładanie i prowadzenie rodzinnych domów dziecka.

-  Zakładanie rodzin zastępczych oraz adopcyjnych.

- Walka z wszelkimi przejawami ideologii gender.

- Prowadzenie poradnictwa dla rodzin.

- Organizowanie różnorodnych forma spotkań dla mam.

- Prowadzenie terapii dla rodzin przeżywających trudności.

- Organizowanie wakacji, pielgrzymek, rekolekcji, wyjazdów dla rodzin.

- Posługa w ruchach rodzinnych np: w Spotkaniach Małżeńskich, Przymierzu Rodzin, Dialogach Małżeńskich, Domowym Kościele, Ruchu Szesztackim, Focolare.

- Włączanie się w akcje obrony rodziny, podejmowanie starań, by władze państwowe oraz samorządowe skuteczniej pomagały rodzinom zwłaszcza wielodzietnym.

- Organizowanie specjalnych spotkań formacyjnych dla rodzin w ramach ruchu, ale także otwartych na innych.

- Pomoc parom niesakramentalnym w ich rozwoju duchowym oraz w utrzymaniu więzi z Kościołem.

- Formacja osób zajmujących się pracą z rodzinami.

 

2. Ochrona Życia

Działania na rzecz ochrony życia od momentu poczęcia do naturalnej śmierci

- Kształtowanie kultury pro-life w swoim środowisku życia i pracy.

- Walka z wszelkimi formami eutanazji społecznej oraz fizycznej.

- Dbanie o godność osoby ludzkiej: w środowisku pracy, wobec cierpiących na choroby genetyczne, wobec osób starszych.

- Edukacja dzieci i młodzieży ukierunkowana na ochronę życia.

- Promocja naprotechnologii.

- Duchowa adopcja dziecka poczętego.

- Wsparcie kobiet samotnych w narodzinach dziecka i trudzie jego wychowaniu

- Poradnictwo, kursy, wieczory dla zakochanych.

- Pomoc kobietom, które dokonały aborcji  w pojednaniu się z Bogiem.

- Udział w Marszach dla Życia.

- Oddziaływanie na instytucje państwowe i europejskie, aby w swoich działaniach szanowały życie od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci.

- Wsparcie wszelkich inicjatyw zmierzających do zmiany naszego prawa, tak aby bardziej służyło ono ochronie życia, np. zbieranie podpisów pod inicjatywami społecznymi.

- Współpraca z ruchami obrony życia typu Polska Federacja Ruchów Obrony Życia.

 

3. Ewangelizacja

Działania na rzecz ewangelizacji

- Ewangelizacja w swoim środowisku życia i pracy poprzez świadectwo życia i wyrażanie swoich poglądów.

- Prowadzenie rekolekcji, kursów, sesji ewangelizacyjnych oraz pomoc w rekolekcjach ewangelizacyjnych w parafii.

- Ewangelizowanie indywidualne poprzez rozmowy.

- Proponowanie (reklamowanie) dobrych lektur, filmów (np. „Cristiada”).

- Noszenie symboli religijnych krzyżyków, medalików itp.

-  Odważne przyznawanie się  do wiary w Jezusa Chrystusa a zarazem prowadzenie dialogu z ludźmi niewierzącymi.

- Ewangelizacja poprzez wykorzystywanie mediów: Internetu, prasy, telewizji oraz radia.

- Formacja osób zajmujących się ewangelizacją.

- Udział w marszach ewangelizacyjnych.

- Prowadzenie ewangelizacji podczas różnych spotkań, grup zainteresowań niezwiązanych z Kościołem, np. sportowych, turystycznych, hobbystycznych itp.

- Ewangelizacja uliczna i „od drzwi do drzwi”.

- Ewangelizacja Europy oraz innych części świata.

- Ewangelizacja w więzieniach, szpitalach, hospicjach, w domach dziecka.

- Ewangelizacja w domach akademickich.

- Prowadzenie spotkań biblijnych służących ewangelizacji.

 

4. Apostolstwo poprzez formację

Działania na rzecz formacji intelektualnej, duchowej, psychologicznej oraz moralnej osób nie będących członkami ruchu

- Pomaganie innym w odkrywaniu specyfiki powołania człowieka świeckiego, otwieraniu się na zjednoczenie z Bogiem w świecie.

- Udział w przemienianiu tego świata, wprowadzanie w duchowość apostolską.

- Samowychowanie, odpowiedzialność za własną formację.

- Organizowanie i prowadzenie sesji, seminariów oraz spotkań formacyjnych dla osób spoza naszego ruchu.

- Prowadzenie rekolekcji, Ćwiczeń Duchowych dla osób poszukujących pogłębionej relacji z Bogiem.

- Formacja liderów życia kościelnego, społecznego, kulturalnego, edukacyjnego, gospodarczego oraz politycznego.

- Prowadzenie katechizacji zarówno zorganizowanej jak i nieformalnej w grupach i w rodzinach.

- Oddziaływanie formacyjne poprzez wykorzystanie mediów typu telewizja, radio, Internet, portale społecznościowe oraz książki i prasa.

- Praca na rzecz rozwoju formacji integralnej zarówno intelektualnej, jak i duchowej, psychologicznej oraz moralnej.

- Przygotowanie członków ruchów do prowadzenia i animowanie różnego rodzaju grup.

- Włączanie się w działania na rzecz ekumenizmu.

- Poznanie i wprowadzanie w życie nauki społecznej Kościoła.

 

5. Praca na rzecz rozwoju Kościoła lokalnego

Działania zmierzające do rozwoju Kościoła lokalnego, parafii oraz diecezji

- Prowadzenie parafii przez ruch (np. Wspólnotę Chemin Neuf).

- Angażowanie się w tworzenie wspólnoty parafialnej, poprzez aktywny udział w liturgii, współpracę w radzie parafialnej, pomoc w innych działaniach w parafii. Rozpoznawanie potrzeb parafii i dostosowywanie działań do nich.

- Udział w pracach rady duszpasterskiej oraz w innych instytucjach diecezjalnych.

- Obrona Kościoła przed nieuzasadnionymi atakami medialnymi.

- Praca na rzecz kształtowania pozytywnego obrazu Kościoła w środowisku rodzinnym, pracy zawodowej oraz innych grupach społecznych.

- Podejmowanie i propagowanie modlitwy za kapłanów.

- Poznawanie i propagowanie wiedzy na temat dokumentów Kościoła i aktualnych problemów.

- Wykorzystanie mediów (np. strony internetowe) na rzecz ukazywania prawdziwego oblicza Kościoła.

- Uczenie odpowiedzialności za finansowe utrzymanie parafii.

- Przygotowanie do służby liturgicznej ołtarza nadzwyczajnych szafarzy Eucharystii i lektorów.

- Pomoc w przygotowaniu do przyjęcia przez osoby poszukujące sakramentów: chrztu, bierzmowania, Eucharystii, małżeństwa, pokuty i pojednania, namaszczenia chorych.

- Wspieranie misji w krajach Afryki, Azji, Ameryki Łacińskiej i Europy.

- Modlitwa w intencji powołań kapłańskich i zakonnych i kształtowanie klimatu w rodzinach, który sprzyja rozwojowi powołań.

 

6. Zaangażowanie na rzecz ubogich

Działania na rzecz pomocy ludziom ubogim w Polsce oraz zagranicą

- Postawa rozważnego korzystania z dóbr materialnych, jako nasz styl życia.

- Podejmowanie działań zmierzających do przywrócenia własnej godności osobom dotkniętym różnego rodzaju ubóstwem poprzez ich aktywizację i pokazywanie im możliwości dróg wyjścia z sytuacji.

- Organizowanie pomocy materialnej dla osób bezdomnych oraz głodujących. Pomoc świadczona na rzecz funkcjonowania kuchni dla ubogich, banków żywnościowych albo społeczno-charytatywnie funkcjonujących gabinetów lekarskich dla biednych oraz organizowanie kiermaszów charytatywnych. zbiórek, aukcji, balów charytatywnych, loterii.

- Rozwój wolontariatu na rzecz posługi ubogim.

- Pomoc biednym dzieciom w Polsce (dofinansowanie obiadów, wakacji, wyprawek szkolnych, paczek świątecznych itp.).

- Wspieranie procesów reedukacji więźniów, zwłaszcza młodocianych, poprzez współpracę z wychowawcami więzień i ich kapelanami.

- Bezpośrednia pomoc osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi.

- Świadczenie pomocy dla domów opieki społecznej, jak też dla ośrodków zajmujących się ludźmi w stanach terminalnych.

- Troska o domy samotnej matki i domy dla kobiet doświadczonych przemocą w rodzinie.

- Organizowanie poradnictwa religijnego, prawnego, psychologicznego, zawodowego i rachunkowości dla ludzi biednych.

- Organizowanie pomocy dla ludzi doświadczonych chorobą alkoholową czy narkomanią oraz innymi nałogami (uzależnienie od Internetu, od zakupów itp.) poprzez organizowanie odpowiednich klubów pomocowych dla zniewolonych jak i ich rodzin.

- Organizowanie w środowisku lokalnym banków pracy.

- Współpraca z Caritasem.

- Oddziaływanie na instytucje międzynarodowe, władze państwowe oraz samorządowe w celu podjęcia działań ograniczających biedę materialną, a zarazem mających na celu zmianę struktur społecznych szerzących nędzę.

- Wsparcie finansowe konkretnych projektów realizowanych w ubogich rejonach świata.

- Pomoc dzieciom na Wschodzie.

- Adopcja na odległość (np. dzieci z Afryki).

- Organizowanie jadłodajni dla ubogich.

 

7. Młodzież i dzieci

Działania na rzecz wychowania, kształcenia dzieci i młodzieży

- Praca na rzecz wychowania dzieci i młodzieży w rodzinie.

- Troska o dobre wykształcenie dzieci i młodzieży. Współpraca ze szkołą, nauczycielami (pomoc organizacyjna, aktywny udział w życiu szkoły).

- Pomaganie we właściwym rozwoju seksualności młodych ludzi.

- Uczenie ludzi młodych patriotyzmu.

- Poszukiwanie dróg odnalezienia się młodego pokolenia w Kościele.

- Praca na rzecz powoływania i prowadzenia młodzieżowych i dziecięcych grup danego ruchu, czy stowarzyszenia.

- Praca z nauczycielami, aby umieli nie tylko dobrze kształcić, ale również wychowywać.

- Prowadzenie świetlic socjoterapeutycznych, praca w ośrodku socjoterapeutycznym, praca z młodzieżą trudną.

- Organizowanie wakacji z Bogiem dla młodzieży w kraju i zagranicą. Organizacja warsztatów, wypoczynku i parafiad.

- Formacja młodych w kierunku podejmowania wolontariatu w hospicjach, pracy z chorymi, pomocy charytatywnej, itp.

- Prowadzenie szkół katolickich i wyższych uczelni.

- Organizowanie ogólnopolskich konkursów wiedzy biblijnej i religijnej dla młodzieży.

- Prowadzenie grup dla dzieci na Facebooku.

- Organizowanie spotkań dla młodzieży z wykorzystaniem katechizmu „Youcat”.

- Organizowanie mszy św. z udziałem dzieci i młodzieży.

- Organizowanie dziecięcych grup misyjnych.

 

8. Praca z osobami starszymi

Działania na rzecz rozwoju duchowego, intelektualnego oraz społecznego ludzi starszych

- Walka przeciw różnym formom eutanazji społecznej, kulturowej oraz fizycznej zarówno w Polsce, jak i w Unii Europejskiej.

- Reagowanie i przeciwdziałanie wszelkim formom wykluczenia oraz przemocy wobec ludzi starszych.

- Oddziaływanie w różny w sposób na świadomość społeczną, aby wzrastał szacunek dla osób starszych.

- Praca na rzecz duchowego rozwoju osób starszych.

- Pomoc, towarzyszenie, obecność przy osobach starszych.

- Wspieranie osób opiekujących się osobami chorymi i starszymi w rodzinie.

- Troska o zdrowie ludzi starszych (uczenie jak zdrowo żyć, odżywiać się, uprawiać sport i podejmować inne aktywności służące zdrowiu).

- Promowanie współpracy różnych środowisk, dzieci, młodzieży ze świetlic terapeutyczno-wychowawczych z klubami seniorów, Domami Pomocy Społecznej, osobami starszymi.

- Organizowanie sesji, spotkań, seminariów na temat, jak pogodnie i zdrowo przeżywać jesień życia.

- „Emeryt apostołem” - praca na rzecz aktywizacji osób starszych, aby umiały podejmować działalność na rzecz innych; wolontariat osób starszych – senior wolontariuszem.

- Organizowanie i promowanie kościelnych uniwersytetów trzeciego wieku.

- Współpraca z domami opieki dla osób starszych.

- Formacja opiekunów społecznych i duchowych osób starszych.

- Przygotowanie do śmierci, towarzyszenie ludziom umierającym.

- Odwiedzanie starszych osób w domach, pomoc w załatwianiu spraw urzędowych oraz zdrowotnych.

 

9. Praca na rzecz chorych

Działania związane z pomocą ludziom chorym i cierpiącym

- Niesienie pomocy chorym, w tym osobom starszym, wymagającym opieki w naszych rodzinach oraz wśród naszych bliskich, znajomych.

- Wspieranie i formacja duchowa osób opiekujących się chorymi.

- Modlitwa za chorych i cierpiących.

- Pomoc w odkrywaniu sensu cierpienia.

- Oddziaływanie na władze państwowe oraz samorządowe w celu polepszenia jakości i większej dostępności usług medycznych dla osób chorych.

- Organizowanie rekolekcji, dni otwartych/skupienia dla chorych i innych form pomocy duchowej.

- Praca na rzecz niepełnosprawnych zarówno fizycznie, jak i intelektualnie.

- Praca jako wolontariusze w hospicjach i innych punktach opieki lekarskiej.

- Utrzymywanie więzi międzypokoleniowej przez włączanie młodzieży do opieki duchowej nad chorymi w domach, kiedy to chorzy nie są już w stanie uczestniczyć w zajęciach zorganizowanych (może to być lektura książki, rozmowa i wspólna modlitwa).

 

10. Ekologia

Działania na rzecz ochrony środowiska naturalnego

- Kształtowanie świadomości chrześcijańskiej i wrażliwości związanej z ochroną środowiska naturalnego. Pogłębienie znajomości nauczania społecznego Kościoła w kwestii ekologicznej.

- Rozwijanie wrażliwości na piękno stworzenia jako drogi afirmacji Stwórcy – modlitwa poprzez kontemplację przyrody.

- Dbanie o ekologiczny styl życia w naszej rodzinie (ekologia domowa) i promowanie go innym (segregacja śmieci, troska o oszczędne używanie wody, o ciszę, dbanie o ograniczenie zużywania energii, i innych dóbr naturalnych itp.). Działania indywidualne: zbiórka makulatury, elektroodpadów, nakrętek, oszczędzanie prądu, wody, podpisywanie protestów przeciwko GMO.

- Troska, by żywność, którą kupujemy i spożywamy była naturalna i ekologiczna. Realizacja programu: „zdrowa kuchnia najlepiej dba o nasze zdrowie".

- Prowadzenie ogródka, działki lub sadu, z troską o jak najmniejsze zatruwanie środowiska naturalnego, a jeśli to możliwe to o ekologiczne uprawy.

- Praca z dziećmi oraz młodzieżą na rzecz postaw ekologicznych.

- Dbanie o postawy i działania ekologiczne w zakładzie pracy.

- Promocja aktywnego wypoczynku w zgodzie z naturą, dbanie o kondycję fizyczną np. gimnastyka.

- Propagowanie pełnej wizji zagadnień ekologicznych, obejmującej zarówno autentyczne potrzeby ludzkie, jak i troskę o cały stworzony świat.

- Organizowanie dni ekologicznych i festynów ekologicznych; Włączanie w różne akcje ekologiczne: sprzątanie Ziemi, sadzenie drzew, rajd rowerowy.

- Troska o rozwój środowiska naturalnego na naszym osiedlu czy też na terenie naszego miasta.

- Współpraca z chrześcijańskimi organizacjami ekologicznymi np. Ruchem Ekologicznym św. Franciszka z Asyżu.

 

11. Kultura

Działania na rzecz rozwoju kultury

- Świadectwo poprzez kulturę dnia codziennego, która obejmuje styl naszego życia i sposób, w jaki go urzeczywistniamy (kulturę słowa mówionego i pisanego, ubierania się, stołu, spędzania wolnego czasu itp.).

- Promowanie wartościowej kultury (np. filmy, książki, wystawy, wieczory poetyckie, wernisaże, rekolekcje ze sztuką) we własnym otoczeniu i przy wykorzystaniu mediów.

- Troska o kulturę naszych spotkań, w tym liturgii (śpiew, muzyka itp.).

- Wspieranie dobrej twórczości początkujących artystów.

- Poszukiwanie sposobów ewangelizacji poprzez kulturę i podejmowanie działań w tym kierunku. Wykorzystanie wydarzeń kulturalnych do dialogu i promowania wartości wśród ludzi z „pogranicza Kościoła” (inicjowanie takich wydarzeń).

- Organizacja dobrze funkcjonujących bibliotek środowiskowo-lokalnych i wspieranie czytelnictwa dobrych książek.

- Opracowywanie materiałów formacyjnych na spotkania dla różnych grup na temat kultury, uczenie umiejętności wybierania kultury wartościowej pośród dzieł różnej jakości, uczenie się kształtowania kultury – przechodzenia od postawy odbiorcy do twórcy kultury.

- Organizowanie sprzeciwu wobec wulgarności oraz profanowania uczuć religijnych w kulturze.

- Szukanie i wyrażanie wartości duchowych poprzez sztukę i proces twórczy.

- Prowadzenie teatru amatorskiego.

- Prowadzenie chórów oraz organizowanie współpracy pomiędzy nimi.

 

12. Środki społecznego przekazu

Działania na rzecz roztropnego korzystania ze środków społecznego przekazu

- Wykorzystywanie mediów do podejmowania inicjatyw obywatelskich, społecznych, duszpasterskich, charytatywnych, biorąc w nich czynny udział i oferując pomoc organizacyjną i merytoryczną.

- Prowadzenie poprzez media aktywnej polityki informacyjnej ruchu, parafii.

- Formacja w kierunku właściwego korzystania z nowoczesnych mediów.

- Przygotowywanie członków ruchu do brania aktywnego udziału w dyskusjach telewizyjnych, radiowych oraz w innych mediach.

- Szkolenie i dbanie o pracę rzecznika ruchu oraz biura prasowego ruchu.

- Zaangażowanie się w tworzenie i prowadzenie mediów parafialnych lub ruchu czyli: gazetę parafialną, wydawanie biuletynów, prowadzenie lub animowanie strony internetowej, redagowanie gazetki ściennej oraz innych publikacji.

- Tworzenie społeczności internetowej wokół dobrze prowadzonej strony internetowej.

- Promowanie „Białego tygodnia” a więc tygodnia podczas którego nie korzystamy z komputera ani z telewizji czy innych mediów elektronicznych.

- Organizowanie współpracy między mediami katolickimi.

- Wydawanie czasopism, publikacji dla szerokiego kręgu odbiorców.

- Aktywna obecność na internetowych portalach społecznościowych.

 

13. Gospodarka

Zaangażowania na rzecz przemiany życia gospodarczego oraz finansowego

- Promowanie aktywności gospodarczej zgodnej z nauką społeczną Kościoła.

- Dzielenie się zdobytym doświadczeniem gospodarczym.

- Zwiększanie świadomości praw pracowników.

- Dbanie o to, aby praca człowieka była szanowana i należycie wynagradzana.

- Organizowanie nowych miejsc pracy, by ograniczyć bezrobocie.

- Samoograniczanie się w konsumpcji i używaniu dóbr materialnych i naturalnych, kształtowanie postawy odpowiedzialnego konsumenta.

- Kształtowanie świadomości o szkodliwości życia na kredyt, czyli ciągłego zaciągania kredytów.

- Kupowanie produktów polskich producentów i przez to sprzyjanie ich wytwarzaniu oraz utrzymaniu miejsc pracy.

- Bojkot kupowania wytworów firm, które działają nieetycznie. Promowanie producentów, którzy w swojej pracy kierują się etycznymi zasadami zarówno w produkcji jak i sprzedaży uwzględniają  wpływ na środowisko jak i odpowiedzialność społeczną.

- Dbanie i wspieranie w pracy osób starszych oraz z rodzin wielodzietnych.

- Informowanie opinii publicznej na temat działalności różnych firm w celu oddziaływania na ich politykę.

- Organizowanie darmowych kursów dokształceniowych dla bezrobotnych i biednych.

- Oddziaływanie na instytucje państwowe, finansowe, w Polsce oraz poza jej granicami, w tym celu aby sprzyjały rozwojowi małych i średnich przedsiębiorstw.

- Podejmowanie działań na rzecz ochrony rodzin, szczególnie wielodzietnych, przed nadmiernymi podatkami i innymi obciążeniami finansowymi nakładanymi przez państwo.

- Tworzenie banków pracy.

- Organizowanie spotkań, rekolekcji dla małych przedsiębiorców (jak etycznie prowadzić biznes w małej firmie).

- Rozwijanie „ekonomii komunii”, np. Ruch Focolare.

- Prowadzenie działalności gospodarczej przez ruchy i stowarzyszenia.

 

14. Polityka

Zaangażowania polityczne członków naszego ruchu

- Zaangażowanie w działalność polityczną na poziomie samorządowym i ogólnokrajowym, zachowując i promując tą drogą wartości chrześcijańskie.

- Modlitwa w intencji polityków.

- Oddziaływanie na opinię publiczną w celu promowania chrześcijańskiej wizji życia społecznego.

- Refleksja z perspektywy nauki społecznej Kościoła nad aktualnymi wydarzeniami oraz procesami społecznymi zachodzącymi w życiu społeczno-politycznym.

- Pielęgnowanie i rozwijanie postawy patriotyzmu wśród członków ruchu oraz w swoim środowisku.

- Wspieranie czytelnictwa czasopism oraz publikacji katolickich pomagających zrozumieć aktualną sytuację społeczną.

- Walka z wszelkimi formami wykluczenia społecznego – nie tylko mniejszości, ale również większości.

- Promowanie ofert politycznych zgodnych z wartościami chrześcijańskimi w środowisku, w którym żyjemy.

- Demaskowanie ideologii, które niosą treści zagrażające człowiekowi (np. gender).

- Szerzenie wiedzy historycznej ukazującej prawdę o naszych dziejach i budowanie postawy szacunku wobec Ojczyzny.

- Uczenie się postawy poszanowania różnych poglądów, ze szczególnym uwzględnieniem poglądów zgodnych z nauką społeczną Kościoła.

- Dokonywanie właściwych wyborów politycznych, które są zgodne z Ewangelią i nauką społeczną Kościoła.

- Animowanie życia politycznego poprzez ukazywanie dobrych wzorców i postaw (a nie przez samą krytykę i protesty).

- Wspieranie zaangażowania politycznego sensu stricte członków naszego ruchu, w poszanowaniu zasady, że politycznie angażujemy się w imieniu własnym, a nie w imieniu ruchu, który nie jest ruchem politycznym, ale kościelnym.

- Zajmowanie wyraźnego stanowiska w ważnych kwestiach społecznych i politycznych.

- Przygotowywanie liderów życia politycznego.

 

15. Rozwój mojego ruchu oraz współpraca pomiędzy ruchami

Działania zamierzające do rozwoju mojego ruchu oraz współpracy pomiędzy ruchami

- Troszczenie się o właściwe relacje ruchu z innymi instytucjami kościelnymi (również na poziomie diecezji), państwowymi (np. samorządami) oraz europejskimi.

- Działanie zmierzające na otwieranie się ruchu na nowych członków.

- Dbanie o tradycje i dobre zwyczaje ruchu, propagowanie jego historii.

- Organizowanie różnorodnych wydarzeń formacyjnych typu rekolekcje, skupienia, sesje itp. dla członków ruchu.

- Formacja liderów ruchu.

- Rozeznawanie, planowanie oraz organizowanie apostolstwa ruchu.

- Publikacja materiałów związanych z promocją ruchu, jak również niezbędnych do jego rozwoju.

- Zajmowanie się promocją ruchu w swoich środowiskach.

- Przyjmowanie funkcji odpowiedzialnych w ruchach.

- Modlitwa w intencji ruchu i jego dzieł apostolskich oraz działań formacyjnych.

- Aktywne uczestniczenie we wszelkich formach współpracy między ruchami w ramach Diecezjalnej i Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich.

- Poznawanie specyfiki innych ruchów i stowarzyszeń katolickich oraz uczenie się dialogu i wzajemnego szacunku.

- Przekazywanie informacji na temat roli ruchów w parafii, diecezji i w społeczeństwie.

- Realizowanie wspólnych projektów apostolskich przez ruchy.

- Organizowanie spotkań międzynarodowych i ekumenicznych.

- Tworzenie przez ruchy fundacji i stowarzyszeń dla realizacji działań apostolskich ruchów.

 

Wykaz używanych skrótów

 

AA – Sobór Watykański II, Apostolicam actuositatem. Dekret o apostolstwie świeckich (1965).

ChL –  Jan Paweł II, Christifideles laici. Adhortacja apostolska o powołaniu i misji świeckich w Kościele i świecie (1988).

EG -  Franciszek, Evangelii gaudium. Adhortacja apostolska o głoszeniu Ewangelii w dzisiejszym świecie (2013).

LG – Sobór Watykański II, Lumen gentium. Konstytucja dogmatyczna o Kościele (1964).