Zmartwychwstanie Chrystusa obchodzimy w atmosferze radości związanej z kanonizacją wielkich przyjaciół ruchów bł. Jana XXIII oraz bł. Jana Pawła II. Dużo w tym czasie mówi się o tym wydarzeniu a tak mało podejmuje się przesłanie, jakie nam pozostawił zainicjowany przez Jana XIII II Sobór Watykański oraz nauczanie Jana Pawła II.

Szczególnie mam na myśli zrozumienie misji, apostolstwa świeckich w świecie. Jak to trafnie ujął obecny papież Franciszek: „Dysponujemy licznym laikatem, choć nie wystarczającym, z zakorzenionym poczuciem wspólnotowym i wielką wiernością zaangażowaniu w miłość, katechezę, celebrowanie wiary. Ale uświadomienie sobie tej odpowiedzialności laikatu, wypływającej z Chrztu i Bierzmowania, nie przejawia się w ten sam sposób we wszystkich stronach... Nawet jeśli zauważa się większe uczestnictwo wielu w posługach świeckich, zaangażowanie to nie znajduje odzwierciedlenia w przenikaniu wartości chrześcijańskich do świata społecznego, politycznego i ekonomicznego. Wiele razy ogranicza się do zadań wewnątrzkościelnych bez rzeczywistego zaangażowania w zastosowanie Ewangelii w transformacji społeczeństwa” (EG 102).

Kanonizacja stwarza warunki do tego, abyśmy apostolstwo świeckich w świecie podjęli bardziej zdecydowanie, służyć temu będzie między innymi IV Ogólnopolski Kongres Ruchów, który odbędzie się w czerwcu br. AS